NE ÇOCUKLAR VAR AMA
Yine bir dükkanın vitrinine bakıp hayaller kuruyordum. Vitrindeki oyuncaklar ise bana gülümsüyordu. Hayal gücü sınırları olmayan bir odadır. Ancak açamaz herkes bu odanın kapısını. Ben ise kapıyı açıp eğlenceli hayallere dalıyordum. Güneş tam tepede ışığı ile her yeri yıkarken, kuşlar cıvıltısı ile her yere huzur dağıtırken, hafif esen bir meltem sizi gıdıklarken hayal kurmak nedir bilir misiniz? Hiçbir şey huzurunuzu bozamaz. Ancak… İşte o gün hayallerimden kulak tırmalayan bir çığlık uyandırdı beni.Dükkandan bir baba ile oğul çıkıyordu. Çocuk, parlayan vitrindeki en büyük oyuncağı işaret ediyor, bir yandan da ağlayarak “Onu istiyorum! Bana onu al!” diye bağırıyordu. Bir anda babasının elinden kurtulup kaldırıma koştu, yerden bir taş alıp olanca gücüyle vitrine fırlattı. Vitrin büyük bir şangırtıyla yere indi. Sonra düşündüm eğer o çocuk hayal gücünün kapısını açabilseydi bu oyuncaklara ihtiyacı olmayacaktı. Ve dedim: “Ne çocuklar var ama!”
KAAN ATA ÖZCAN
ODTÜ GV ANKARA OKULLARI
5/H SINIFI ÖĞRENCİSİ
