ESKİ ARKADAŞ
Sıkıntıdan patlamak üzereydim. Yolculukları sevdiğim halde en son Kaplan Hanım’ı ziyarete gitmiştim ve bu da iki ay önceydi. Tüm bunları düşünürken bir kuş olduğumu hatırladım ve aklıma hala gitmediğim çok uzak ormanlar olduğu geldi. Bir anda çok eski bir arkadaşımı ziyarete gitmenin iyi bir fikir olduğu aklıma yattı: Tavşan Hanım! En kısa mesafeye bakıp koyuldum yoluma. Yolun yarısında değişik ağaçları olan, hüzünlü bir orman gördüm, oldukça da korkutucuydu. Kara, kocaman, ağlamaklı bir bulut da ormanın üstündeydi. Biraz ürktüm. Ağaçların ve bulutun gözleri üstümdeydi sanki. Her ne kadar en kısa mesafeden gitsem de uzun bir yolculuktu. Ama eninde sonunda eski arkadaşım Tavşan Hanım’ın yanına. Tavşan Hanım beni pencerenin kenarında görünce masa tenisi topu gibi sekerek kapıyı açtı. Sarıldık, birbirimizi özlemiştik. Bana hemen biraz çay ve kurabiye getirdi. Tavşan Hanım’ın evi de zarif bir tabloyu andırıyordu. Bu tablonun içinde biraz yemek tarifleri biraz da diğer hayvanlar hakkında konuştuk. Zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım bile, akşam olmuştu ve eve gitme zamanım gelmişti. Tam evin penceresini açıp çıkacaktım Tavşan Hanım’a hediye olarak şekli de rengi de havucu andıran bir tabak aldığımı hatırladım. Hediyesini verdim. Çok sevindi. Ben de onu bana davet ettim ve evime doğru kanat çırpmaya başladım.
EKİN DEMİRCİ
ODTÜ GV ANKARA OKULLARI
6/F SINIFI ÖĞRENCİSİ
