ZOR BİR YOLCULUK
Bu soğuk kış sabahında bütün kuşlar uyurken ben ormandaki arkadaşım baykuşun evine gitmek için yola düştüm. Önümde çok uzun bir yol vardı, uzun ve tehlikeli bir yol, özellikle de benim gibi küçük bir kuş için. Ben en kısa hangi yoldan gideceğimi düşünürken güneşin ışınları gözümü yaktı. Güneş doğmaya başladığında artık yola çıkma zamanının geldiğini anladım.
Hemen kanat çırpmaya başladım. İlerledim, ilerledim ve artık aşağı baktığımda yeşil çimenler yani uçsuz bucaksız mavi okyanusu gördüğümde mola verme zamanının geldiğini anladım ama etrafta ne bir ağaç dalı ne de bir kaya parçası vardı. Ne yapacağımı bilmiyordum. Bu mavi örtü sanki beni esir almıştı. Ne yapacağımı bilmiyordum bunları düşünürken panikledim panikledikçe daha hızlı kanat çırptım ve en sonunda dayanamayıp kendimi suya bıraktım. Düşerken sanki günler haftalar geçti asla okyanusa varamadım. Anılarımı düşünerek gözlerimi kapattım, gözlerimden süzülen iki damla yaş yağmur damlaları gibi teker teker su ile buluştu. Sıra bendeydi. Nefesimi tuttum kendimi hazırladım, bu andan sonra dönüş olmadığının farkındaydım. Suyla aramda on santim bile kalmadığı an tekrar havaya yükseldiğimi fark ettim. Gözlerimi açtım ve beni kimin kurtardığını görmek için kafamı çevirdim. Gördüğüm kişi arkadaşım baykuştu. Bir kuşun öyle yemeği olmayacağım için rahatlamıştım ama arkadaşıma teşekkür bile edemeden uykuya daldım. Gözlerimi açtığımda hava kararmıştı ve burnuma nefis yemek kokuları geliyordu. Başım döndüğü i̇çin hemen ayağa kalkamadım biraz oturup etrafıma bakındım. Ev gerçekten çok güzeldi ağaçtan bir apartmanın on dördüncü katında yani çatı katındaydı. Yerler açık kahverengi parkelerle döşeliydi. Duvarlar ise ağaç kabuğundandı. Benim bulunduğum odada tek kişilik şirin bir yatak, dolap ve tablolar vardı. Odayı iyice inceledikten yemek yemeye gittim. Karnımı doyurduktan sonra arkadaşıma her şey için teşekkür edip dönüş yolu için hazırlandım. Ben tam gidecekken arkadaşım bana bir harita uzattı, bu haritada istediğim her yerin kısa yolu yazıyordu. Arkadaşıma tekrar teşekkür edip yola çıktım ve bu sefer kaybolmadım.
BENSU ARIKAN
ODTÜ GV ANKARA OKULLARI
6/İ SINIFI ÖĞRENCİSİ
