MUTSUZLUĞUN ANA HEDİYESİ
Hayat her zaman herkesin karşısına güzel olaylar ya da kişiler çıkartmıyor. Benim gibi… İşte yine bu sefer mutlu olurum dediğim ama olamadığım bir zaman. Bugün benim doğum günüm ama biz çok farklı kutluyoruz. Herkes gibi arkadaşlarım gelmiyor benim doğum günüme ya da ben hiç hediye almıyorum, alamıyorum. İşin garip yanı ben pasta da yiyemiyorum. Annem kaskatı kesilmiş minik bir kurabiyenin üstüne mum koyuyor, pasta niyetine. Annem aklından bir pasta yediğini ve bütün arkadaşlarının yanında olduğunu hayal et diyor. Doğum günümü kutlarken sınıfımdan arkadaş olmak istediğim biri geçti önümüzden. Bana bakıp güldü ve tabii alay etti. “İnsanlar gerçek pasta yiyorlar sen ise hayal ettiğin pastayı yiyorsun. Daha doğrusu yiyemiyorsun.” Çok üzülmüştüm. Hayal kurmak bile suç muydu öbür insanlar için? Birkaç yıl sonra artık ben de istediğimi alabiliyor ve istediğimi yiyebiliyordum. Artık ben de diğer insanlar gibiydim. Ama ben hiçbir zaman birinin yoksulluğuyla dalga geçmedim. Aksine onlara yardım ettim. Hepimiz insanız ve aynı haklara sahibiz. Bu düşüncenin aksini düşünenler ve birinin yoksulluğuyla dalga geçen kişiler ile arkadaşlığımı bitirdim. Ben yoksul insanlara elde edemedikleri mutluluğu hediye paketinin içine koyarak verdim.
DURU YEŞİLTEPE
ODTÜ GV ANKARA OKULLARI
5/İ SINIFI ÖĞRENCİSİ
