NE GÜZELSİN ORMAN
Çam, söğüt, çınar;
Sedir, gürgen, göknar…
Menekşe, gelincik, açelya;
Süslemiş ormanı doğa ana…
İlkbaharda çiçekler açar,
Dolaşır uçuç böcekleri, vız vız arılar…
Yazın ferahtır gölgesi çınarların,
Soğuktur suyu tatlı pınarların.
Sonbaharda pusludur hava.
Orman döner yeşilden sarıya.
Kayık misali yapraklar,
Süzülür sis denizinde adeta.
Beyaza bürünür kışın ağaçlar,
Görünmez olur patikalar.
Sessizleşir koca orman,
Sanırsın ki durmuş zaman.
Evsize ev verir kerestesinden
Hastaya ilaç yaprağından
Midemizde lokma, ciğerimizde nefes
Yaşam kaynağımız orman.
Tags: çevre Edebiyat
